Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βιβλιοθηκη-αρχειοθηκη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βιβλιοθηκη-αρχειοθηκη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ «ΣΠΙΤΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ»

 



ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ «ΣΠΙΤΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ»



1) Εξοικονόμηση ενέργειας : Δεν υπάρχει μετακίνηση απο το σπίτι στο χωράφι . Εξοικονομούμε χρόνο και ενέργεια . Ακόμη και πέντε λεπτά ελεύθερα να έχει ο καλλιεργητής μπορεί να τα διαθέσει στην καλλιέργεια . Όσοι έχουν μεγαλώσει σε αγροτικές οικογένειες ασφαλώς θα έχουν ακούσει οτι πρίν το 1940 οι ταλαιπωρημένοι και υποσιτισμένοι αγρότες μπορεί να ξόδευαν μέχρι και τέσσερις ώρες καθημερινά για το δρομολόγιο σπίτι-χωράφι . Σε κάποιες περιπτώσεις το δρομολόγιο αυτό γινόταν με τα πόδια !
Στις μεσογειακές συνθήκες , οι καλύτερες ώρες για δουλειά στο χωράφι είναι νωρίς το πρωϊ και αργά το απόγευμα (όταν η θερμοκρασία δεν είναι ψηλή ) . Μόνο ένας καλλιεργτής που έχει σπίτι μέσα στο χωράφι μπορεί να εφαρμόσει αυτό το ωράριο εργασίας .

Εάν κατοικούσαμε μέσα στο χωράφι μας ( πέντε στρέμματα για κάθε άτομο ) δεν θα χρειαζόμασταν πετρέλαιο για να το καλλιεργούμε .

2) Αξιοποίηση βιοδιασπώμενων απορριμμάτων : Αποφάγια , περιττώμματα και ούρα γίνονται δωρεάν λίπασμα για το χωράφι . Εάν υποθέσουμε οτι ο καλλιεργητής δεν πουλά τίποτα απ’ όσα παράγει ( τα καταναλώνει ο ίδιος ) τότε δεν χρειάζεται αγορά επιπλέον ποσοτήτων λιπάσματος .Έρευνα που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα INDEPENDENT αποκαλύπτει οτι στην Μ. Βρεττανία καταλήγει στα σκουπίδια το 30-40% της ετήσιας παραγωγής τροφίμων ! (Περιοδικό VITA , Ιούνιος 2007 ) . Όλη αυτή ποσότητα θα γινόταν θαυμάσιο λίπασμα για το χωράφι εάν ζούσαν μέσα σ' αυτό .

Διαβάζω σε εφημερίδες άρθρα που με θαυμασμό αναφέρονται στη Σουηδία που με αξιοποίηση βιοδιασπώμενων σκουπιδιών κινεί ακόμη και τραίνο ! Ξεχνούν όμως να αναφερθούν στο πόσο κόστισε ο εξοπλισμός για την παραγωγή του βιοαερίου που κινεί το τραίνο . Το «Σπίτι μέσα στο χωράφι» μπορεί να αξιοποιεί τέλεια τα βιοδιασπώμενα υλικά χωρίς να χρειάζεται κανένα μηχάνημα ή υποδομή .

Πρίν την εμφάνιση του ανθρώπου όλα τα ζώα ζούσαν μέσα στον τόπο που παρήγαγε την τροφή τους . Τα κόπρανά τους γινόταν λίπασμα για να ξαναπαράγει η γή φυτά .
Σήμερα μαζί με τα τρόφιμα που φεύγουν απο το χωράφι ( πληρώσαμε ακριβό πετρέλαιο για να φύγουν ) , φεύγει και φωσφόρος και κάλιο και ιχνοστοιχεία . Όταν τα τρόφιμα καταναλωθούν στις πόλεις , όλα αυτά τα συστατικά πηγαίνουν στις αποχετεύσεις και καταλήγουν στη θάλασσα . ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ! Τώρα θα πρέπει να βρούμε φωσφορούχα και καλιούχα ορυκτά , να τα επεξεργασθούμε ( ξοδεύοντας ενέργεια ) και να παράγουμε λιπάσματα που θα τα μεταφέρουμε ( ξοδεύοντας πάλι ενέργεια ) και θα τα ρίξουμε στο χωράφι .
Δηλαδή ξοδεύουμε ενέργεια για να κάνουμε τα χωράφια άγονα και μετά ξοδεύουμε και άλλη ενέργεια για να τα ξανακάνουμε γόνιμα ! Ο τέλειος παραλογισμός της κοινωνίας μας ! Εάν κατοικούσαμε μέσα στο χωράφι δεν θα είχαμε ανάγκη καμία βιομηχανία λιπασμάτων .

3) Αξιοποίηση καύσιμης βιομάζας : Τα αγριόχορτα του χωραφιού μετατρέπονται σε καύσιμο για θέρμανση ή μαγείρεμα (ενώ σήμερα παραμένουν αναξιοποίητα ) . Ο κάθε κάτοικος της Ελλάδας καταναλώνει κατά μέσο όρο περί τα 1750 κιλά πετρέλαιο ετησίως ( ΤΑ ΝΕΑ 22-23 Ιουλίου 2006 ) . Εάν είμασταν μια αγροτική κοινωνία και κατοικούσαμε μέσα στο χωράφι μας δεν θα χρειαζόμασταν πετρέλαιο για μετακινήσεις απο το σπίτι στη δουλειά , ούτε για την καλλιέργεια των χωραφιών , ούτε για θέρμανση και μαγείρεμα . Θα είμασταν αυτάρκεις και ανυπότακτοι στις πολυεθνικές του πετρελαίου .
4) Μείωση του καταναλωτισμού : Ένας άνθρωπος που εργάζεται αρκετές ώρες ημερησίως στο χωράφι του και αφιερώνει και κάποιες επιπλέον ώρες για την ανάπαυση , καμμία ανάγκη δεν αισθάνεται να καταναλώσει τηλεοπτικά προγράμματα , χρυσαφικά , πολυτελή ρούχα , αρώματα , αμάξια .
5) Καλύτερη ψυχική υγεία : Ο άνθρωπος είναι πλάσμα κατασκευασμένο για να ζεί μέσα στο φυσικό περιβάλλον (όχι σε πολυκατοικίες ) και να εργάζεται για την παραγωγή της τροφής του ( όχι να πουλά ασφάλειες και με εκείνα τα χρήματα να αγοράζει τροφή ) . Οποιαδήποτε παρέκκλιση απο αυτά τα πλαίσια γεννά τις διαστροφές των μεγαλουπόλεων .
6) Καλύτερη σωματική υγεία : Η σωματική άσκηση απο την καλλιέργεια του χωραφιού , η κατανάλωση τροφών χωρίς φυτοφάρμακα , η μεγάλη αναλογία φυτικών τροφών στο σιτηρέσιο και η έλλειψη συνωστισμού ( που διευκολύνει την διασπορά των μικροβίων ) θα μας είχαν απαλλάξει σχεδόν απο το σύνολο των γνωστών ασθενειών . Δεν θα είχαμε ανάγκη τις τεράστιες πολυεθνικές των φαρμάκων . Η ελάχιστη ζήτηση φαρμάκων θα καλυπτόταν με βότανα απο την αυλή μας .
Καταναλώνουμε πολλά και ακριβά κρέατα , έχουμε ακριβές μηχανές που μας απαλλάσουν απο οποιαδήποτε χειρωνακτική εργασία , ζούμε σε ακριβές πόλεις που δημιουργούν μοναξιά και κατάθλιψη . Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα να ξοδεύουμε παγκοσμίως 79,4 δίς δολλάρια για
# Αντιλιπιδαιμικούς παράγοντες για χοληστερίνη
# Αντιελκωτικά (έλκος στομάχου και δωδεκαδακτύλου )
# Αντικαταθλιπτικά
(αυτά είναι τα τρία πρώτα φάρμακα σε πωλήσεις παγκοσμίως - ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 11-11-2007 ) .
Δηλαδή ξοδεύουμε πολλά για να αρρωστήσουμε και έπειτα ξοδεύουμε πολλά για να ξαναγίνουμε υγιείς ! Άλλος ένας παραλογισμός της κοινωνίας μας !


7) Οικονομικές ωφέλειες
- Αγορά τροφής σε χαμηλότερες τιμές : Εάν σήμερα ζούσαμε σε σπίτια μέσα σε χωράφι θα είχαμε αρκετό χώρο για να αγοράσουμε και να αποθηκεύσουμε τρόφιμα για όλο τον χρόνο . Θα αγοράζαμε , στην εποχή της συγκομιδής , τρόφιμα ΚΑΤ’ ΕΥΘΕΙΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΓΩΓΟ σε τιμές πολύ καλές (και για τον παραγωγό και για τον καταναλωτή ) , θα τα αποθηκεύαμε και θα τα καταναλώναμε στους επόμενους δώδεκα μήνες . Η έλλειψη ικανού αποθηκευτικού χώρου στις πολυκατοικίες μας αναγκάζει να αγοράζουμε απο τις μεγάλες αλυσίδες super-market τρόφιμα για τις επόμενες 2-3 μέρες . Αυτό σημαίνει οτι οι επιχειρήσεις αυτές ξοδεύουν για να αποθηκεύσουν τα τρόφιμα ( σε αποθήκες που εμείς δεν μπορούμε να ελέγξουμε ) και επιπλέον ξοδεύουν για να συντηρούν υπαλλήλους που θα κάθονται και θα μας περιμένουν πότε θα πάμε να αγοράσουμε τα τρόφιμα . Αυτές οι δαπάνες επιβαρύνουν την τιμή των τροφίμων κατά ένα πολύ σεβαστό ποσοστό . Συγχρόνως παραχωρούμε το δικαίωμα διατροφής μας σε εταιρείες που δεν ξέρουμε απο ποιόν ελέγχονται .
Λύση των αγροτικών προβλημάτων . Όσο ο καταναλωτής απέχει πολύ απο τον παραγωγό τροφής , δεν πρόκειται οι αγρότες να δούν άσπρη μέρα . Ο μεσάζων έμπορος ( που κατέχει το ψυγείο και το φορτηγό για την μεταφορά των τροφίμων ) θα μπορεί να ρυθμίζει τις τιμές . Εάν ο καταναλωτής βρισκόταν κοντά στον παραγωγό , κανείς δεν θα είχε ανάγκη τους μεσάζοντες και οι αγρότες θα μπορούσαν να καθορίζουν τις τιμές . Όλη αυτή η φρενίτιδα αστικοποίησης αποσκοπεί σε ένα μόνο : Να αφαιρεθεί η δύναμη απο την αγροτική τάξη και να οδηγηθεί σε αριθμητική συρρίκνωση . Οι μάζες των πεινασμένων ανέργων στις πόλεις είναι πολύ εύκολο να ελεγχθούν απο την εξουσία .

Δυνατότητα επενδύσεων χωρίς ρίσκο : Για τον απλό κοσμάκη η δυνατότητα επενδύσεων χωρίς κίνδυνο είναι μακρυνό όνειρο . Εάν του περισσεύουν χρήματα έχει μόνο την δυνατότητα να τα επενδύσει σε χρυσές λίρες . Δυστυχώς ο χρυσός χρησιμοποιείται και απο όλους τους άλλους σαν επένδυση με αποτέλεσμα οι τιμές του να ανεβοκατεβαίνουν απρόβλεπτα παρακολουθώντας τον πανικό ή την αισιοδοξία των επενδυτών . Σήμερα που υπάρχει μεγάλη ανασφάλεια και απαισιοδοξία για το μέλλον πολλοί επενδύουν σε χρυσό με αποτέλεσμα η τιμή του να έχει εκτιναχθεί στα ύψη . Δεν συμφέρει πλέον να αγοράσει κανείς χρυσό γιατί το πιό πιθανό είναι να αρχίσει η κατηφόρα στην τιμή του . Επιπλέον , εάν καταρρεύσει ο καπιταλισμός ο χρυσός θα είναι ένα άχρηστο μέταλλο . Ας μήν ξεχνάμε ακόμη οτι ο χρυσός είναι «αδρανής επένδυση» : όσο καιρό τον έχουμε θαμένο σε κάποια τραπεζική θυρίδα δεν μας προσφέρει τίποτα . Αντίθετα , πληρώνουμε για τη φύλαξή του ! Εάν ζούσαμε σε σπίτι μέσα σε χωράφι θα μπορούσαμε να επενδύουμε τα χρήματα που μας περισσεύουν ως εξής : θα αγοράζαμε μολυβδόφυλλα ή οποιοδήποτε φύλλο απο ανοξείδωτο μέταλλο και θα κάναμε στέγες με άπειρη διάρκεια ζωής . Κάτω απο τις στέγες θα κάναμε ξηραντήρια όπου θα μπορούσαμε να αποξηράνουμε μεγάλες ποσότητες σταφίδας ή ελιάς ( βλέπε http://laloslal.t35.com/food.html σχετικά με την αφυδατωμένη ελιά ) . Θα μπορούσαμε να αγοράσουμε λεκάνες απο γεώδες υλικό ( πορσελάνη , γυαλί , ασβεστόλιθο ) για εξάτμιση θαλασσινού νερού και παραγωγή αλατιού . Αυτά τα υλικά είναι «ενεργές» επενδύσεις : όσο τα κατέχουμε μας δίνουν ωφέλεια και κάνουμε απόσβεση του ποσού που πληρώσαμε για την απόκτησή τους . Επιπλέον , οι τιμές τους δεν κάνουν σκαμπανεβάσματα . Ακολουθούν μια σταθερή ανοδική πορεία επειδή το πετρέλαιο γίνεται όλο και πιό ακριβό και η ζήτηση των μετάλλων σταθερά αυξάνεται (βλέπε τιμές πολυτίμων μετάλλων καιτιμές χαλκού) . Όσο υπάρχουν λογικά όντα φτιαγμένα απο κύτταρα , θα υπάρχει και η ανάγκη ξηραντηρίων και αλατιού . Σήμερα η καλύτερη επένδυση θα ήταν η κατοχή μερικών τόνων χαλκού ή μολύβδου ή χρωμίου ή νικελίου ή ανοξείδωτου χάλυβα . Αυτή η επένδυση όμως μπορεί να γίνει μόνο απο κάποιον που κατοικεί μόνιμα μέσα στο χωράφι του . Ο κάτοικος της πολυκατοικίας πού θα τα αποθηκεύσει ;
8) Μηδενισμός της εγκληματικότητας
Σε ένα χωριό όπου όλοι είναι απησχολημένοι με την καλλιέργεια του χωραφιού τους , όπου δεν υπάρχουν άστεγοι και άκληροι , όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους δεν υπάρχει έδαφος για εγκληματικότητα. Αντίθετα , στις πόλεις η ανεργία και η ανωνυμία είναι άριστο υπόστρωμα για την εγκληματικότητα . Μέσα σ' αυτό το ανώνυμο πλήθος στρατολογούν οι κεφαλαιοκράτες τους μπράβους τους για να εξοντώνουν κάθε φωνή που τους ενοχλεί

9) Δυνατότητα αλλαγής κατοικίας
Ας υποθέσουμε οτι σε όλη την Ελλάδα εφαρμόζεται το μοντέλο "Σπίτι μέσα στο χωράφι" . Ας υποθέσουμε ακόμη οτι τα χωράφια είναι ισάξια μεταξύ τους ( πέντε στρέμματα ανά άτομο ) . Εάν κάποιος που κατοικεί στην Κέρκυρα έχει βαρεθεί τον τόπο και θέλει να ζήσει στην Κρήτη , βρίσκει κάποιον κρητικό που θέλει να ζήσει στην Κέρκυρα και ανταλλάσσουν τα χωράφια τους ( και τα σπίτια ) .


10 ) Εξοικονόμηση νερού . Εάν το σπίτι είναι μέσα στο χωράφι μπορούν τα νερά του πλυσίματος να χρησιμοποιηθούν για πότισμα . Υποτίθεται οτι το μόνο απορρυπαντικό που θα χρησιμοποιείται θα είναι το πράσινο σαπούνι . Σήμερα , στην Ελλάδα , ξοδεύει ο καθένας μας ημερησίως 150-200 λίτρα νερού ημερησίως για πόσι , μαγείρεμα και (κυρίως ) για πλύσιμο ( ΤΑ ΝΕΑ 26-27/5/2007 σύμφωνα με στοιχεία της GREENPEACE )

Ο καπιταλισμός είναι ένα ζιζάνιο που φυτρώνει μόνο όταν το σπίτι είναι μακρυά απο το χωράφι . Δείτε το γιατί :
Ας υποθέσουμε οτι ο κόσμος κατοικεί σε σπίτια μέσα στο χωράφι αλλά οι καπιταλιστές κατέχουν τα μέσα παραγωγής (χωράφια και τα συστήματα διανομής νερού στα χωράφια ) . Τί εμποδίζει τους αγρότες να σφάξουν τους καπιταλιστές και να οικειοποιηθούν τα μέσα παραγωγής ; ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ! Την επόμενη μέρα της σφαγής θα συνεχίσουν να καλλιεργούν το χωράφι τους , να πίνουν το νερό τους ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ . Είναι γνωστό το τί θα επικρατεί την επόμενη μέρα .Ας υποθέσουμε οτι υπάρχει η σημερινή κατάσταση όπου άλλοι παράγουν την τροφή στα χωράφια και άλλοι ζούν στις πόλεις και περιμένουν κάποιον μισθό με τον οποίο θα αγοράσουν τροφή . Τί τους εμποδίζει να σφάξουν τους καπιταλιστές ;
ΠΡΩΤΟΝ : Δεν συμφωνούν όλοι πιά θα είναι η διάδοχη κατάσταση του καπταλισμού . Η πλύση εγκεφάλου απο την τηλεόραση έχει κάνει την συννενόηση πολύ δύσκολη .
ΔΕΥΤΕΡΟΝ : Αυτός που ζεί στην πόλη σκέφτεται "Ωραία , θα ξεσηκωθούμε και θα σφάξουμε τους καπιταλιστές . Ποιοί θα είναι όμως οι αυριανοί κυβερνήτες ; Να πάω εγώ να κινδυνεύσω στις οδομαχίες για να πάρει την εξουσία κάποιος που δεν γνωρίζω ; Και άν οι καινούργιοι αποδειχτούν πιό μεγάλοι ληστές απο τους προηγούμενους ; Ο μισθός μου θα είναι ίδιος την επόμενη μέρα ; " . Είναι άγνωστο το τί θα επικρατεί την επόμενη μέρα .Ο καπιταλισμός θέλει αυτή την πολύπλοκη σημερινή κατάσταση . Αυτός ( ο καπιταλισμός ) παίζει το ρόλο του συντονιστή . Στέλνει νταλίκες με τρόφιμα απο την ύπαιθρο στις πόλεις . Κανονίζει την υδροδότηση των πόλεων . Ρυθμίζει τα δρομολόγια πλοίων και αεροπλάνων . Όταν δεν είναι γνωστό το τί θα επικρατεί την επόμενη μέρα , ο λαός προτιμά την ασφάλεια του σήμερα .
Γι' αυτό ο καπιταλισμός φοβάται τις απλές καταστάσεις του τύπου "Σπίτι μέσα στο χωράφι" . Ξέρει οτι σ' αυτές τις συνθήκες δεν θα μπορούσε να επιβιώσει !
Ο καπιταλισμός δεν φοβάται πλέον κομμουνιστικές αυτοκρατορίες σαν την Σοβιετική Ένωση ούτε ογκώδεις αντικαπιταλιστικές διαδηλώσεις . Αυτό που φοβάται είναι το πρότυπο «Σπίτι μέσα στο χωράφι» ! Προσέξτε όλα τα περισπούδαστα άρθρα των «σοβαρών» εφημερίδων που παριστάνουν οτι μάχονται τον καπιταλισμό ή οτι ανησυχούν για το περιβάλλον . Πουθενά δεν θα δείτε καμμία αναφορά στο πρότυπο «Σπίτι μέσα στο χωράφι» (*) . Είναι δυνατόν κανείς να μην σκέφθηκε κάτι τόσο απλό ; Η απάντηση είναι οτι αυτοί που το φοβούνται το σκέφθηκαν . Κάνουν όμως λυσσαλέο αγώνα για να μήν φυτρώσει αυτή η ιδέα στον εγκέφαλο των απλών ανθρώπων .

Τώρα πλέον καταλαβαίνετε γιατί ο καπιταλισμός δεν θέλει να φύγουμε απο τις πόλεις !

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Η Ριζοσπαστική Κοινωνική Οικολογία

"...Η ιεραρχία, η κυριαρχία και ο σεξισμός δεν εξαφανίζονται με το "δημοκρατικό συγκεντρωτισμό", με μια "επαναστατική ηγεσία", μ'ένα "εργατικό κράτος" και με μια "σχεδιασμένη οικονομία". Εκείνο που πρέπει να δημιουργήσουμε, για να αντικαταστήσουμε την αστική κοινωνία, δεν είναι μόνο η αταξική κοινωνία που οραματίστηκε ο σοσιαλισμός, αλλά και η μή καταπιεστική ουτοπία που οραματίστηκε ο α ν α ρ χ ι σ μ ό ς"... (M. Bookchin)
"...η ελευθερία... μπορεί να υπάρχει μόνο στον κοινωνικοποιημένο άνθρωπο, στους συνεταιρισμένους παραγωγούς" (Κ. Μάρξ, Το Κεφάλαιο).
"...ο τρόπος της παραγωγής της υλικής ζωής καθορίζει την εξέλιξη της κοινωνικής, πολιτικής και διανοητικής ζωής γενικά", "οι άνθρωποι είναι ό,τι παράγουν και ο τρόπος που τα παράγουν" (Κ. Μάρξ, Φιλοσοφικές Μελέτες).
"...Η πρώτη πράξη αυτών των ατόμων που τα διακρίνει από τα ζώα είναι όχι ότι σκέπτονται, αλλά ότι αρχίζουν να παράγουν τα μέσα ύπαρξής τους" (Κ. Μάρξ, Γερμανική Ιδεολογία).
"...ή μετατρέπεται ο άνθρωπος σε αντικείμενο και καταπιέζεται ή πρέπει να μετατρέψει σε αντικείμενο την φύση για να την καταπιέσει" (Γκ. Χέγκελ).
Για τον Φ. Ένγκελς μέσω της εργασίας φτάνουμε στον (άνθρωπο) "πραγματικό, συνειδητό άρχοντα της φύσης"(Ουτοπικός και επιστημονικός Σοσιαλισμός). Η εργασία δεν αποτελεί μόνο πηγή κάθε πλούτου, αλλά είναι επίσης "ο πρωταρχικός βασικός όρος κάθε ανθρώπινης ζωής(...): η εργασία δημιούργησε τον ίδιο τον άνθρωπο". Τρία είναι τα στοιχεία της σχέσης ανθρώπου-φύσης: γενετικά η φύση είναι το υπέδαφος, η προϋπόθεση της ανθρώπινης ζωής, λειτουργικά είναι το πλαίσιο της κοινωνίας και προϋπόθεση της υλικής παραγωγής, διορθωτικά η φύση δρά στην παραγωγή και η παραγωγή δρά πάνω στη φύση ' "με τις αλλαγές που τις δημιουργεί ο άνθρωπος την κάνει [την φύση] να υπηρετήσει τους σκοπούς του, την εξουσιάζει"(Ο ρόλος της εργασίας στην εξανθρώπιση του πιθήκου). Η "ηθική" της εργασίας μετατρέπεται σε ύψιστη απόλυτη κατηγορία και καθαρή αξία..
"...H κυριαρχία επί της Φύσεως (εξανθρωπισμένης και μή φύσης, φύσης και ανθρώπων) προϋποθέτει, γράφει ο, την εσωτερική αυτοάρνηση και χειραγώγηση της εσωτερικής φύσης του υποκειμένου: το εγώ δηλαδή, για να κυριαρχήσει, πρέπει προηγουμένως να κυριαρχηθεί"(Γ. Χρήστου: Η έννοια της Κυριαρχίας επί της Φύσεως, σελ.64).
"Η ανθρώπινη κοινωνία δεν ακολουθεί ή δεν θα έπρεπε να ακολουθεί τους "κανόνες των εκδηλώσεων της φύσης" και το "φυσικό δίκαιο", οι αρχές της φύσης δεν μεταλλάσονται σε κοινωνική φυσική, η κοινωνία δεν υποτάσσεται σε κανένα βιολογικό ντετερμινισμό(...), δεν υπάρχει σχέση υποταγής του κοινωνικού στο βιολογικό...(...). Θέλοντας να απαντήσουμε σε εκείνους που εσφαλμένα υποστηρίζουν ότι "η φύση λειτουργεί ιεραρχικά", αλλά κυρίως στους κυρίαρχους και εκμεταλλευτές που προσπαθούν να μετατρέψουν το "φύσει" σε "νόμω"("θέσει") και να νομιμοποιήσουν έτσι το (θεσμικό) κυριαρχικό της σημερινής κοινωνίας και να αποδείξουν τη "φυσική" προέλευση της εξουσίασης, να δικαιολογήσουν το εγκαθιδρυμένο κοινωνικό κατεστημένο με το υποτηθέμενο παράδειγμα του φυσικού, θα αναφερθούμε στις σχέσεις που αναπτύσσονται στο φυσικό κόσμο: είναι σχέσεις αλληλεπίδρασης-αλληλοεξάρτησης, συμβιωτικές, συνεργατικές, πάλης-αρπαγής, βίαιες, αλληλοβοηθητικές, αλτρουιστικές και συμπληρωματικές, και όχι σχέσεις ιεραρχικές."(σελ.79-80). Ο άνθρωπος, σύμφωνα με τα λόγια του Μ. Μπακούνιν, όν ομιλών, σκεπτόμενο, κοινωνικό, "τείνει να κατακτήσει και να πραγματοποιήσει με τρόπο πλήρη την ελευθερία του.
Η συντέλεση αυτού του μεγάλου άθλου, και που η ιδιαίτερη φύση του ανθρώπου του επιβάλλει ωσάν μια ανάγκη σύμφυτη με το είναι του,- ο άνθρωπος είναι αναγκασμένος να κατακτήσει την ελευθερία του- , η συντέλεση αυτού του άθλου δεν είναι μόνο ένα έργο διανοητικό και ηθικό ' είναι πρό πάντων, στην τάξη του χρόνου όσο και από την άποψη της λογικής μας ανάπτυξης, ένα έργο υλικής χειραφέτησης (...)"(Ζωικότητα και Ανθρωπότητα, σελ.16).
"...Τελευταίο προϊόν της φύσης απάνω στη γή, ο άνθρωπος συνεχίζει, για να πώ έτσι, με την ατομική του και κοινωνική του εξέλιξη, το έργο της, τη δημιουργία, την κίνηση και τη ζωή.Οι σκέψεις του και οι πράξεις του οι πιό έξυπνες, οι πιό αφηρημένες, και κατά τούτο, οι πιό απομακρυσμένες από κείνο που κοινώς καλούμε φύση, δεν είναι άλλο από νέες δημιουργίες της και εκδηλώσεις. Απέναντι αυτής της παγκόσμιας φύσης, ο άνθρωπος δεν μπορεί λοιπόν να έχει καμιά σχέση εξωτερική μήτε σκλαβιάς, μήτε πάλης, διότι φέρνει μέσα του αυτήνε την φύση και δεν είναι τίποτε έξω από αυτήν. Αλλά μελετώντας τους νόμους της, συνταυτιζόμενος με κάποιον τρόπο μαζί τους, μεταβάλλοντάς τους με έναν τρόπο ψυχολογικό, ίδιο στον εγκέφαλό του, σε ιδέες και πεποιθήσερις ανθρώπινες, ελευθερώνεται από το τριπλό ζυγό που του επιβάλλουν εν πρώτοις η εξωτερική φύση, κατόπιν η ίδια του φύση ατομική εσωτερική, και τέλος η κοινωνία της οποίας είναι το προϊόν."(σελ.30).
"...πώς μπόρεσε να αναβλύσει μέσα στο ανθρώπινο πνεύμα αυτή η ιστορική σκέψη του χωρισμού του πνεύματος από την ύλη; Πώς ο άνθρωπος κατόρθωσε να συλλάβει αυτή την αδύνατη προσπάθεια, τη γελοία, αλλά επίσης ιστορική, μιας επανάστασης εναντίον της φύσης; Αυτή η σκέψη και αυτή η προσπάθεια είναι σύγχρονες της ιστορικής δημιουργίας της ιδέας του Θεού ' υπήρξε το αναγκαίο συμπέρασμά της. Ο άνθρωπος δεν εννόησε στην αρχή με τη λέξη "φύση" παρά ό,τι ονομάζουμε φύση εξωτερική, συμπεριλαμβανομένου του σώματός του ' και εκείνο που ονομάζουμε η παγκόσμια φύση, το ονόμασε "Θεός" ' από τότε οι νόμοι της φύσης κατέστησαν, όχι νόμοι σύμφυτοι, αλλά εκδηλώσεις της θείας θέλησης, εντολές του Θεού, επιβεβλημένες στη φύση και στον άνθρωπο. Κατόπιν, ο άνθρωπος, παίρνωντας το μέρος αυτού του Θεού που δημιούργησε ο ίδιος, εναντίον της φύσης και εναντίον του ίδιου του εαυτού του, κήρυξε την επανάσταση εναντίον της και θεμελίωσε έτσι την πολιτική του και κοινωνική του σκλαβιά.
Τέτοιο υπήρξε το ιστορικό έργο όλων των θρησκευτικών δογμάτων και λατρειών."(σελ.31-32).
"...Τρία στοιχεία ή, αν θέλετε, τρείς θεμέλιες αρχές, γράφει ο Μπακούνιν, αποτελούνε τους κύριους όρους όλης της ανθρώπινης εξέλιξης, στην ιστορία, τόσον ατομικής όσο και ομαδικής: 1ο η ανθρώπινη ζωικότητα, 2ο η σκέψη και 3ο η επανάσταση. Στην πρώτη ανταποκρίνεται τέλεια, η ιδιωτική και η κοινωνική οικονομία ' στη δεύτερη η επιστήμη ' στην τρίτη η ελευθερία"."...Στο σταυροδρόμι όπου η φύση νοείται είτε σαν ο αδυσώπητος, ανταγωνιστικός χώρος της αγοράς, είτε ως δημιουργική, γόνιμη βιοκοινότητα, συναντιώνται δύο ριζικά διαφορετικά μονοπάτια σκέψης και α ι σ θ α ν τ ι κ ό τ η τ α ς, τα οποία ακολουθούν αντίθετες κατευθύνσεις και απόψεις για το ανθρώπινο μέλλον. Το ένα μονοπάτι οδηγεί στο ολοκληρωτικό, αντιφυσιοκρατικό τέλος μιας κοινωνίας συγκεντρωτικής, κρατιστικής, τεχνοκρατικής, συντεχνιακής και απόλυτα καταπιεστικής. Το άλλο οδηγεί στο ελευθεριακό και οικολογικό ξεκίνημα μιας κοινωνίας αποκεντρωμένης, καλλιτεχνικής, δίχως κράτος, συλλογικής και απόλυτα απελευθερωτικής".

Οι διχασμοί - διαχωρισμοί σκέψης και δραστηριότητας, νού και αισθησιακότητας, πειθαρχίας και αυθορμητισμού, ατομικότητας και κοινότητας, ανθρώπου και φύσης, πόλης και υπαίθρου, παιδείας και ζωής, δουλειάς και παιχνιδιού οφείλουν να συνενωθούν οργανικά σε έναν ποιοτικά νέο χώρο ελευθερίας. Αυτή πρέπει να νοηθεί με όρους του ανθρώπου και όχι των ζώων - μέ όρους ζωής και όχι επιβίωσης. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι συγκεκριμένα ελεύθεροι: ελεύθεροι από την υλική ανάγκη, από τον μόχθο, από την αφιέρωση της ζωής τους στην πάλη με την αναγκαιότητα. Ο Μάρξ περιέγραψε την βασική αντίφαση του καπιταλιστικού συστήματος, αυτήν δηλαδή ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα των μέσων παραγωγής και την ατομική ιδιοποίηση των αγαθών που παράγονται ' διέκρινε δε τις υλικές προϋποθέσεις για την ανθρώπινη ελευθερία. Όμως, δεν πρέπει να συγχέουμε τις προϋποθέσεις για την ελευθερία, με τις συνθήκες της ελευθερίας. Η δυνατότητα της απελευθέρωσης δεν αποτελεί την πραγματικότητά της.
Η απόλυτη άρνηση του Κράτους είναι αναρχισμός ' η απόλυτη άρνηση της πόλης είναι κοινότητα ' η απόλυτη άρνηση της γραφειοκρατίας είναι άμεσες, σε αντιδιαστολή με τις μεσολαβημένες, σχέσεις ' η απόλυτη άρνηση της συγκεντρωτικής κοινωνίας είναι περιφερειακή οικοτεχνολογία ' η απόλυτη άρνηση της πατριαρχικής οικογένειας είναι απελευθερωμένη σεξουαλικότητα ' η απόλυτη άρνηση της αγοράς είναι κομμουνισμός. Στόχος της επανάστασης πρέπει να είναι η απελευθέρωση της καθημερινής ζωής. "Δεν μπορεί να υπάρξει διαχωρισμός της επαναστατικής διαδικασίας από τον επαναστατικό στόχο".
Στα πλαίσια μιας αφύπνισης της ανθρώπινης ευαισθησίας μας, οφείλει σήμερα η κοινωνική κριτική και αμφισβήτηση να στραφεί ενάντια στην κυριαρχία, και όχι μόνο στην εκμετάλλευση ' ενάντια στην ιεραρχία και όχι μόνο στην πολιτική ανισότητα ' ενάντια στον ανθρώπινο μόχθο και όχι μόνο στην υλική ανάγκη ' ενάντια στην αλλοτρίωση και όχι μόνο στην καταστολή ' ενάντια στην ψυχική καταπίεση και όχι μόνο στην ταξική και φυλετική καταπίεση ' ενάντια στην πατριαρχία και όχι μόνο στην εκμετάλλευση των γυναικών ' ενάντια στην μονογαμική οικογένεια και όχι μόνο στην πατριαρχική οικογένεια ' ενάντια στην πόλη (άστυ) και όχι μόνο στην μεγαλούπολη ' ενάντια στο μύθο ότι η φύση μπορεί να εξουσιαστεί από τον άνθρωπο, όχι μόνο ενάντια στην εξουσίαση ανθρώπου από άνθρωπο. (Bookchin)
Οι διάφοροι (εξουσιαστικοί) σοσιαλισμοί απέκτησαν εν τέλει αστικά χαρακτηριστικά (εμφάνιση της ταξικής κοινωνίας ως "προϋπόθεσης" για την ανθρώπινη χειραφέτηση, κυριαρχία πάνω στη φύση, κλπ...) ' εμφανίστηκε μια μετατόπιση από μια ηθική σε μια οικονομική έμφαση. Μια μεταφορά επίσης, από τις κοινοτικές στις εργοστασιακές αξίες. Όμως, λειτουργία του εργοστασίου δεν ήταν να "πειθαρχήσει", να "συνενώσει" και να "οργανώσει" το προλεταριάτο για την επαναστατική αλλαγή, αλλά να το εκπαιδεύσει στις συνήθειες της υποτέλειας, της υποταγής και του μόχθου δίχως κριτική σκέψη.
Το ά ν α ρ χ ο ιδεώδες των αποκεντρωμένων, δίχως οποιαδήποτε κρατική υπαγωγή, συλλογικά διευθυνόμενων και άμεσα δημοκρατικών κοινοτήτων - συνομόσπονδων δήμων ή κομμούνων - επιβεβαιώνει τον αναμορφωτικό ρόλο του ελευθεριακού "δημοτισμού" ως πλαισίου μιας απελευθερωτικής κοινωνίας, ριζωμένης στη μή ιεραρχική ηθική της ενότητας στην πολυμορφία, της αυτοδιαμόρφωσης και αυτοδιεύθυνσης, της συμπληρωματικότητας και της αλληλοβοήθειας. Λειτουργία της κομμούνας είναι ο μετασχηματισμός των ανθρώπινων ομάδων των ενωμένων με δεσμούς αίματος και έθιμα, σε ένα πολιτικό σώμα πολιτών που τους ενώνουν ηθικές αξίες βασισμένες στο λόγο. Το κράτος είναι ένα ξεχωριστό δημιούργημα των κυρίαρχων τάξεων, ένα επαγγελματοποιημένο μονοπώλιο βίας με στόχο να εξασφαλιστεί η καθυπόταξη και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ένας λαός που μοναδική "πολιτική" λειτουργία του είναι να ψηφίζει για την ανάδειξη αντιπροσώπων, είναι απλώς μάζα. "...Η πολιτική, σε διάκριση από το κοινωνικό και το κρατιστικό, συνεπάγεται μιαν επανενσάρκωση των μαζών σε πολύπλευρα συναρθρωμένες συνελεύσεις, το σχηματισμό ενός πολιτικού σώματος σ΄'ενα στίβο συνομιλίας, συμμερισμένης ορθολογικότητας, ελεύθερης έκφρασης και ριζοσπαστικά δημοκρατικών τρόπων λήψης αποφάσεων".
Πρόκειται για μια διαδικασία αλληλεπίδρασης και αυτοδιάπλασης. "Μπορεί να διαλέξει κάποιος να συμφωνήσει με τον Μάρξ ότι οι "άνθρωποι" διαπλάθουν τον εαυτό τους ως παραγωγοί υλικών αντικειμένων ' με τον Φίχτε, ως ηθικώς παρακινούμενα άτομα ' με τον Αριστοτέλη, ως κάτοικοι μιας π ό λ ε ω ς ' με τον Μπακούνιν, ως αναζητητές της ελευθερίας. Αν όμως λείπει η α υ τ ο δ ι ε ύ θ υ ν σ η σε όλες αυτές τις σφαίρες της ζωής - οικονομική, ηθική, πολιτική και ελευθεριακή - τότε λείπει κατά επώδυνο τρόπο η χαρακτηρολογική διάπλαση που μετασχηματίζει τους "ανθρώπους" από παθητικά αντικείμενα σε ενεργά υποκείμενα. Η "εαυτότητα" είναι στον ίδιο βαθμό συνάρτηση της "διεύθυνσης", ή καλύτερα της κοινοτικοποίησης, όσο και η διεύθυνση είναι συνάρτηση της εαυτότητας". Και τα δύο ανήκουν στη διαπλαστική διαδικασία που οι Έλληνες ονόμαζαν π α ι δ ε ί α. Πολιτικοποίηση σημαίνει μετατροπή της μάζας σε διαβουλευτικό, ορθολογικό, ηθικό πολιτικό σώμα.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Murrey Bookchin
Άκου Μαρξιστή, εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα, 1975
Αυθορμητισμός και Οργάνωση, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα, 1976
Η οικολογία και η επαναστατική σκέψη, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα, 1977
Ιεραρχία και κυριαρχία, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα, 1977
Η οικολογία της ελευθερίας, εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα, 1978
Επιθυμία και ανάγκη στο επαναστατικό κίνημα, εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη, Αθήνα, 1978
Προς μιαν απελευθερωτική τεχνολογία, εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη, 1979
Η ριζοσπαστικοποίηση της φύσης, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, 1985
Ο Μαρξισμός σαν αστική κοινωνιολογία, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα, 1987
Τι είναι κοινωνική οικολογία, εκδ. Βιβλιοπέλαγος, Αθήνα, 1992
Ξαναφτιάχνοντας την κοινωνία, εκδ. Εξάντας, Αθήνα, 1993
Η σύγχρονη οικολογική κρίση, εκδ. Βιβλιοπέλαγος, 1993
Προς μια οικολογική κοινωνία, εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, 1994
Η ισπανική επανάσταση του 1936, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, 1995
Τα όρια της πόλης, εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, 1996
Ο μύθος του υπερπληθυσμού, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα, 1997
Ιστορία, πολιτισμός και πρόοδος, εκδ. Ισνάφι, 2005
Κοινωνικός ή Lifestyle Αναρχισμός, Ένα Αγεφύρωτο Χάσμα, εκδ. Ισνάφι, 2005
Το πρόταγμα του Κομμουναλισμού, εκδ. Αλεξάνδρεια, 2006